Hoewel ik vlak na de aankondiging van deze miniserie zowat tegen alle muren stuiterde van enthousiasme was ik eerlijk gezegd al weer bijna vergeten dat hij gemaakt werd op het moment dat hij ein-de-lijk op televisie werd uitgezonden. Ik heb het over de BBC miniserie; Little women. Met kerst konden we eindelijk genieten van deze drie-delige serie en... wauw. Wat heeft de BBC er iets moois van gemaakt.
Ik maakte kennis met het verhaal over de familie March toen ik in een nieuwsgierige bui een afgetakeld exemplaar van ‘Op eigen wieken’ vond op de zondel. Het was van mama geweest en natuurlijk mocht ik het lezen. Het boek vertelde slechts een deel van het verhaal; daar kwam ik achter toen ik een paar maanden later voor het eerst de film zag met Winona Ryder als Jo March. Ik was verliefd.
Om jullie een klein beeld te geven van mijn bewondering voor Jo; zij was mijn Katniss. Mijn rolmodel als jonge tiener.. Ik herkende heel veel van mezelf in Jo; ze was een beetje ‘jongensachtig’ en nerdy, had een hele rijke fantasie en had kort haar (een enorme troost voor een meisje die genadeloos werd gepest omdat ze kort haar had). Verder had Jo ook heel veel dingen die ik ook heel graag had willen hebben zoals lieve zussen, een knappe buurjongen die haar aanbad en mooie jurken. Jo was zo ongeveer mijn spirit animal.
Dat de BBC verstand heeft van klassieke boeken verfilmen hebben ze in het verleden al vaak genoeg bewezen, maar zelfs mijn hoge verwachtingen werden ruimschoots overtroffen door deze prachtige adaptatie. Nog meer dan in de filmvariant weet de mini-serie je echt het gevoel te geven dat je deel uitmaakt van het verhaal. De personages zijn opnieuw geweldig neergezet. Ik was vooral onder de indruk van de manier waarop Kathryn Newton gestalte gaf aan Amy March. Hoe het me tijdens het kijken is ontgaan dat dit dezelfde actrice is die ook Claire Novak speelt in Supernatural kan ik alleen maar wijten aan het talent van het meisje. In Little Women was zij gewoon Amy!
Ik vond Winona al schitterend in de rol van Jo, maar als ik heel eerlijk ben vind ik Maya Thurman-Hawke zelfs nog een tikkeltje beter in de rol passen. Wel om de zeer oppervlakkige reden dat Maya op een zeer unieke manier een schoonheid is. Winona vond ik stiekem een tikkeltje te mooi om een meisje te spelen wiens uiterlijk vooral wordt omschreven als onopvallend of gemiddeld.
Maar de hele cast klopte gewoon. Van alle March-meiden tot de knappe buurjongen Laurie... Ik had het niet beter kunnen wensen. Ik heb dan ook intens genoten van de hele serie (en hem inmiddels al een tweede... derde keer bewonderd). Ik ben verliefd. Dit is alles waar ik op hoopte toen de serie werd aangekondigd en meer. Ik heb er ook weer helemaal zin van gekregen om het boek opnieuw te gaan lezen. Gelukkig heb ik nog een prachtige Puffin in Bloom editie van het boek op de plank staan.
Welk fictief personage is jouw jeugdheld of -heldin?
Geen opmerkingen